YOKOLUŞ

Mumun eridiğini görebildiğim kadar duyabiliyorum da...
Cılız bir aydınlık uğruna bitmek bilmeyen bir eriyiş; yokoluş...
Dudaklarının esiri olmuş şiddeti normalinden fazla bir nefes
Ya da sadece perdeyi dalgalandıracak kadar bir rüzgar
Son verecekken bu acıya
Neden seyirci kalır insan
Bir cılız aydınlık uğruna???

YAĞMURDA GİDENLERE

Bazen olup bitenlerden sonra sadece ağlamak kalır geriye.
Geçersin aynanın karşısına ve onu görürsün gözlerinin tam içinde.
Derinlerden gelir usulca birikir kirpiklerine,
Kırpmak istemezsin gözlerini;
Akınca kuruyacak ve sonunda gitmiş olacak diye.

Her damlada senden kopmasına karşın tutmak istersin ellerinle
Ama o terkeder seni hızlıca; durmak istemez yerinde.
Dilin 'BOŞVER' diye haykırır için fısıldamasa bile
İyisi mi sen diline kulak ver çünkü yaş sorulmaz yağmurda gidenlere...

İSTANBUL AĞLAR

Yağmur yağmış…

Kaldırımda top oynayan çocuklar yok yerlerinde
Çamaşırlar toplanmış iplerinden
Korna sesleri yükseliyor yan yoldan
Bir kadın bağırıyor üzerini ıslatan şoföre
Çok hırçın geçecek bu gece...

Ama benim tek derdim var
O da sen !

İstanbul ağlar bana vurur hüznü...
İstanbul ağlarken gitmiştin çünkü!!!