gönderemediklerim...

Elimi uzattım sana
Ama ne tuttun ne de git dedin.
Sevginden mahrumdum,
Ama nefretinden de…
Hiçbir duygu yok muydu da içinde
Bu kadar uzak düştük?
Nefretin de yeterdi bana
Sevgin yokken nefretinin varlığını hissetmek…
Emin ol nefreti sevgiye eş tutardım
Emin ol nefretin canımı yakmazdı…

Yaptıklarına konulacak bir isim yok lûgatımda
İşte ben hep bunları söylemek istedim sana yazdıklarımda
Gönderemediğim mektuplarda geçti adın
Onlar çoktan kül oldu
Artık mısralarımda saklısın

dünya

Dünya yuvarlak masa
Oturuyoruz etrafında
Konuşma hakkı geziniyor
Yeni bir dert doğdukça

Zaman geçtikçe başlıyor
Başka biri anlatmaya
Ortam bununla çalkalanıyor
Gel durdur kolaysa!

Ne çok söylenecek var
İnsan dinlerken yoruluyor
Yorulan bir köşeye çekiliyor
Ama dünya onsuz da dönüyor

İP

Her oyunda heyecan dorukta,
İpler elinde başlarsın yola.
''Tamam'' deyip
Başardığını düşündüğünde gevşersin,
Zafer sarhoşu olup şarkılar söylersin.
Ama giriştiğin oyun seni hapseder;
O seni bırakmadıkça esirisindir.
Yavaş yavaş elin kötüleşir
Dönüşür heyecanın korkuya.
Artık ipler sende değil,
Sen iptesindir!

HADİ BAKALIM

Hadi bakalım!
Yine bıkalım hayattan...
Sonra ağlayalım,
''Oh'' çekip gülelim bir anda!
Sonra sevelim üzsün bu aşk bizi...
Yine bıkalım,
Saralım filmi başa;
Tekrar başlayalım.
Hadi bakalım!