5 Mart 2014 Çarşamba
8 Şubat 2014 Cumartesi
O Beni Öldürüyor...
Akışına bırakamayacak kadar boşluktayım. Çünkü eğer bir de ben bırakırsam kaybolurum o boşlukta ve fark edilmediğim için kimse kurtaramaz da beni. Evet sadece yüksek perdedeyken ve saçmalarken fark ediliyorum ve bunlarsa beni daha da yalnızlaştırıyor. Benim için organize edilmemiş mutluluklardan kendime pay biçip fazla kapıldığımda, umutsuzluğa sürükleniyorum hemen akşamına. Sanıldığının aksine çok kırılgan ve alınganım da. Unutmamak ise sonum! İnsanların beni sevdiğini hissedememek ya da hissettirmemeleri beni duvarlar örmeye mecbur bırakıyor. Belki de gerçekten sevmiyorlar. İnanki bilmek istemiyorum! Ama şunu iyi biliyorum: bende hiçbir şey eskisi gibi olmuyor. Eskiyi unutamayan, takılıp kalan ben; -ne tezat ki- eski ben olamıyorum. "Tutarlılık" diye övünüp durduğum bu belanın beni nasıl tükettiği de malum; artık sadece zaman öldürüyorum. Daha doğrusu o beni öldürüyor.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)