Uyuyup uyandığımda mutluluğaydı yürüyüşüm.''Yeni gün, YENİ YAŞ, Yeni umut'' derken mutluluğa bürünmüşüm... Sonu yok sanki?! Hep bana uğrar sonlar halbuki!
Tekrar uyumaktı beni korkutan...
-''Ya uyanamazsam?!''
Birden daha da kötüsünü düşündüm istemeyerek:
-''Ya hiç uyanmamışsam!!!''
Her şey benimle uyuyup uyansa ne çıkardı sanki??? Her gece sarılıp uyuduğumu hiçbir sabah yanımda bulamadım... Her yeni güne, giderken bıraktıkları birkaç acıyla başladım... Şimdi yüreğimi yokladığımda herkes, her şey yerli yerinde... Ama çoğu zaman yoklayacak bir yürek bile yok yerinde!!!
Kendimi bildim bileli varlığımı sorguladığım şu hayatta, ilk defa yokluğumdan korktum! Her sabah ''Yeni gün!'' diye sevinip yaşamın ''ÖLÜME YÜRÜYÜŞ...'' olduğunu unutan sizlere, bugün ben de katıldım... İLK VE SON KEZ... Onlardan olduğum için affet beni Tanrı'm...
[03.09.2008 - doğumgünümden bir gün önce; günlükten]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder